PROLOG

Podobno każda nienawiść ma swoje granice. Tak samo jak ludzie walczą, by odzyskać swoje wspomnienia. Chcą pamiętać nawet o złych chwilach. Po prostu ciężko jest żyć bez przeszłości. Wokół mnie kręcą się ludzie, którzy są dla mnie obcy, ale przedstawiają się za moją rodzinę. Nie znam ich. Mówią, że to lepiej dla mnie, że nic nie pamiętam, bezpieczniej. Ale ja nie wiem o co chodzi. Jestem tak bardzo zagubiona. Nie wiem kto jest moim wrogiem, a kto przyjacielem. Nikogo nie znam. Czuję się jak w horrorze. W śnie nawiedzają mnie jakieś groby. Zawsze jest dużo krwi.... Podobno kiedyś lubiłam to oglądać. Są jeszcze piwne oczy. Może to tylko wyobraźnia? Ale teraz to nie jest film, który mogę przewinąć, a potem do niego wrócić, tylko moje życie. Nienawidzę ludzi za to, że mnie oszukują. Niby chcą mnie chronić. Co ja o sobie wiem? Nazywam się Bella Swan i mam szesnaście lat. Mam starszego brata Nicka i żyję wśród samych tajemnic. Przynajmniej tak wszyscy mi mówią...Ale czy można im zaufać? Jutro mam iść do nowej szkoły. W rzeczywistości nowej tylko dla mnie, bo jej nie pamiętam. Czy spotkam tam kogoś kto pomoże mi odzyskać wspomnienia?

Krótko i wiem, że bez sensu, ale nie mogłam się powstrzymać. Chciałabym bardzo podziękować Kindze za pomoc przy tworzeniu bloga. Notka oczywiście dla niej i Asi Dabkowsliej. Mam nadzieję, że ktoś skomentuje...